Meditatie

Maakt Pinksteren egoïstisch?
Heer, ik hoor van rijke zegen,
die Gij uitstort keer op keer.
Laat ook van die milde regen
dropp’len vallen op mij neer.
Ook op mij, ook op mij,
dropp’len vallen ook op mij.
(ELB 147:1)
Het is een bekend Pinksterlied. Ook dit jaar hopen we het met Pinksteren te zingen.
Kern van het lied: het gebed dat de zegen van Pinksteren “ook op mij” uitgestort wordt.
Elk vers eindigt met dat verlangen, steeds met iets andere woorden.
Het laatste vers is misschien nog het meest duidelijk. De eerste regel: “Ga mij niet
voorbij, o Herder!” De vierde en de zesde regel: “Zegen and’ren, maar ook mij.”
Het roept een spannende vraag op. Maakt Pinkteren egoïstisch? Het is toch juist
christelijk om niet teveel voor jezelf op te komen, maar juist ook die ander wat te gunnen?
Is het niet beter om te vragen: “Zegen allereerst anderen – en als er dan nog
gelegenheid is, dan misschien ook nog mij…”?
Het is goed om je te realiseren dat Pinksteren niet alleen iets persoonlijks is. Op de
allereerste Pinksterdag zie je dat niet alleen afzonderlijke mensen met de Heilige Geest
worden vervuld, maar ook “heel het huis” waar die mensen zich bevinden. En ook: al de
mensen die zich in dat huis bevinden. De uitstorting van de Heilige Geest is dus ook iets
gezamenlijks. Tussen haakjes: daarom is geloven ook iets gezamenlijks. Het voegt echt
zoveel toe, om niet alleen voor jezelf thuis te geloven, maar samen met anderen in de
kerk.
En ja, dat andere is ook waar. Dat de Geest ons oog geeft voor de ander. Bekende
tegenstelling in de Bijbel is die tussen “vlees” en “Geest”. Het “vlees” richt je op jezelf.
Concreet: eigen belang, eigen gelijk, eigen eer en eigen genot. De “Geest” richt je juist
op de ander. Helpt je om te zien naar de ander. Inderdaad: egoïsme en de Geest – die
twee gaan moeilijk samen. Egoïsme is eerder iets van het vlees dan van de Geest.
En toch. Als het erop aan komt, heeft geloven ook een hele persoonlijke kant. En dat is
waar dit lied ons bij wil bepalen. ‘Ik heb Jezus nodig. Ik ga zonder Jezus verloren. En
daarom kan ik niet anders dan bidden, smeken: Heilige Geest, kom ook op Mij. Vul ook
mij, met de liefde van Jezus. Ik kan niet zonder…’
Wat een zegen, als we dat rond deze Pinksteren – opnieuw – ontdekken. De oproep tot
geloof is als het erop aan komt heel persoonlijk. Je redding is heel persoonlijk. En dus
het gebed om redding ook. ‘Kom in mijn hart, Heilige Geest van God. Kom, en vul mij
met de liefde van Jezus.’
En de andere mensen dan?
De liefde van God in Christus is groot genoeg voor iedereen. Als je zelf door die liefde
bent gegrepen. Als je zelf hebt ontdekt dat daarin je redding ligt. Dan gun je dat anderen
ook. Dan sta je vooraan, om daarvan uit te delen. Nee, dat is geen egoïsme. Dat is
liefde. ‘Gebruik ook mij, om de stroom van zegen verder te brengen. Om anderen met
de Here Jezus in aanraking te brengen.’ Vers 4: “Roept Gij and’ren, roep ook mij.”
Ds. Karel Hazeleger